Czasami mam wrażenie, że naszym obowiązkiem jest cieszenie się życiem. Że my musimy zaciskać zęby, gdy coś nam nie wychodzi. Że codziennie powinniśmy dziękować za to, że w ogóle się urodziliśmy. Masz dach nad głową? No to na cholerę narzekasz? Weź nie gadaj takich głupot. Ogarnij się, DOCEŃ i ŻYJ.
Dzieciakom też nie pozwala się płakać. Mają być twarde, a jeśli są złe – to powinno się je tłamsić. Tłamsić, zgniatać i od małego uczyć, że nie można pozwalać sobie na złe emocje.
Złe emocje? Kto to wymyślił? Nie ma czegoś takiego jak złe emocje. No, chyba że nazwiemy złymi emocjami uczucia, których nie zdążyliśmy się nauczyć, bo nim z nas wyszły, to już były zgniatane.
Co jest naprawdę niepokojące w dzisiejszych czasach? To, że te czasy narzucają szybkie tempo, to jest wiadome. Niepokojący jest jednak fakt, że szybkie tempo nie pozwala się przyjrzeć drugiej osobie, a co dopiero sobie. Ludzie, nawet Ci najmniejsi, są rzucani w kłamstwa, w stereotypy. A te stereotypy mówią o tym, że jeśli ktoś jest smutny, albo bezradny, to albo jest słaby, albo nie docenia. Życia, które ma. Bo przecież, jak można być smutnym, skoro jest się zdrowym? A tysiące ludzi na Świecie cierpi z powodu nieuleczalnych chorób i głodu?
A no można. I powiem więcej – to jest całkiem normalne. Osoba, która jest smutna z jakiegoś powodu, nie myśli o tym, że nie ma prawa być przygnębionym. To, że ona nie ma prawa odczuwać takich emocji, dowiaduje się dopiero z ust drugiej osoby. Z ust osoby, która, do cholery jest po to, żeby ją wspierać. A nie przypominać o klęskach w Somalii.
A co dopiero ma zrobić osoba, która coraz częściej bywa smutna, lub coraz częściej się boi? A co ma zrobić osoba, która choruje na depresję? Osoba, która nie może wstać z łóżka, nie dlatego, że jej się do cholery nie chce, lecz dlatego, że jej mózg funkcjonuje inaczej? I wszyscy, niezależnie, czy to tylko chwilowe załamanie, czy zaawansowana depresja, słyszą jedno:
WEŹ SIĘ OGARNIJ!
Jak ma przeżyć tonąca osoba, kiedy nikt nie poda jej ręki? Kiedy nikt nie zareaguje? NIE ZAUWAŻY. Tak samo, jak ludzie topią się cicho, tak samo cicho gasną ludzie chorzy na zaburzenia psychiczne. Ale większości się wydaje, że kiedy ktoś się topi, to krzyczy i wzywa pomoc. Ludziom się wydaje, że ktoś do nich podejdzie i prosto z mostu powie: Wiesz, chcę popełnić samobójstwo.
Dlatego zawsze trzeba patrzeć na innych. Ale nie dlatego, żeby się z nich pośmiać, czy ocenić. Ale dlatego, żeby wyciągnąć pomocną dłoń. I nie mówić, że ktoś nie może być smutny, zły, czy przygnębiony. A czekolada czy wyjście do ludzi to nie są leki. To nawet nie są suplementy. TO JEST NIC.
Co czwarta osoba, którą spotykasz na ulicy ma problemy psychiczne. Wśród tych osób są dzieci i Twoi przyjaciele. Ludzie, których codziennie widzisz w pracy. A być może wśród nich, jesteś ty?
I tego nie widać. Nie poznasz tego od razu. Bo oni się uśmiechają, żartują. Oprócz depresji jest również nerwica, choroba dwubiegunowa, przewlekły stres, nerwica natręctw, a nawet alkoholizm. I Ci ludzie starają się funkcjonować, ale wszystko jest do czasu. I Ci ludzie boją się rozmawiać, żeby właśnie nie usłyszeć, że MAJĄ SIĘ OGARNĄĆ. I WŚRÓD NICH SĄ DZIECI! PRZYSZŁE I OBECNE MAMY.
To nie są wariaci. To są normalni ludzie, którzy chorują i cierpią. Codziennie walczą ze swoimi słabościami i sami do końca nie rozumieją, dlaczego tak się dzieje. Ale wszystkim da się pomóc. Wystarczy, tylko żeby ktoś to zauważył, wyciągnął rękę i zaprowadził do specjalisty. Żeby zamiast mówić o głodzie w Somalii i o toczących się wojnach, zrozumieć i zobaczyć powagę sytuacji.
Życzymy Wam wszystkim, żeby nikt nie mówił do Was, że macie się ogarnąć, kiedy czujecie się źle. Życzymy Wam tego, żebyście otaczali się ludźmi, którzy Wam pomogą.
Zapraszamy do zapoznania się z ważną kampanią #NormalnaSprawa od MindMe.
MindMe to rówież aplikacja, dzięki której możecie porozmawiać ze specjalistami, kiedy czujecie się źle. Nie bójcie się, nie wstydźcie. To bardzo ważne.
