Czasami coś się wyleje, a czasami stłucze pamiątkowa porcelana. Mama wybacza, chociaż się denerwuje. Czasami padnie o jedno słowo za dużo i dom rozbrzmi wielką kłótnią. Mama wybacza i łagodzi sytuację w swoich zawsze otwartych ramionach. O jedno słowo za dużo, ale zawsze kończy się tak samo: „Kocham Cię, chodź się przytul”.
Matka cierpi podwójnie, a nawet potrójnie, kiedy dziecku coś dolega. Cierpi z bezradności, z bólu pociechy i sama jest zmęczona. Twoja mama, nawet jeśli masz lat trzydzieści parę, też cierpiała. Dzisiaj czeka na twój telefon z utęsknieniem zawsze, o każdej porze dnia i nocy.
Mama oaza spokoju, która zagryza wargi i płacze po cichu. Mama, która popełnia błędy i chociaż dzieci już wybaczyły i zapomniały, ona bije się w pierś i jest smutna. Oj, mamo, każdemu się zdarza. Ale matki tak już do siebie mają, że chciałyby, żeby im się żadne wpadki i słabości nie przydarzały.
Dla mamy najważniejsze jest dziecko, a kiedy złe czasy, to ukradkiem sobie odbiera, a dzieciom daje. Jedźcie do syta, pijcie ciepłe i miejcie zawsze. Chociaż sama nie jeden raz sobie odmawia, a nawet oddaje. To, co mama oddaje, to liczy się podwójnie i jest podwójnie dobre. Niezależnie czy jest to ostatnie ciasteczko, czy ukrócenie wydatków na siebie.
Oj mamo, skąd ty masz tyle siły? Jesteś jak dynamit, jak paliwo i jak baterie, które nie potrzebują ładowania. Mama ma tyle sił, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach, nawet gdy zmrok zapadnie, to czuwa, oczy na zapałki i wytężony słuch. Mama, chociaż delikatna i miękka, jak najdroższa tkanina świata, to również trwała i niezniszczalna.
Czasami straszą potwory, a czasami ktoś zadał cios. Mama to osoba, która wygodni najstraszniejszą istotę, nawet jeśli ona istnieje tylko w głowie. Mama to takie cudo, które, niczym plaster, ochroni przed rozdrapywaniem ran i dużo tłumaczy.
Kto inny, niż matka, potrafiłby wpatrywać się w oczy pociechy godzinami? I kto inny, niż matka, rozpoznałby tam, chociaż cień smutku? Mama zna na pamięć każdą uniesioną brew, każdy humor, i każdy odcień tęczówki. Kiedy lekko przygasa, czas działać. Kiedy mieni się, to trzeba to pielęgnować. Niech radość dziecka trwa wiecznie.
Matka dba, uczy i przygotowuje na dorosłość, jednocześnie pielęgnując wrażliwość i udowadniając, że przytulenie i rozmowa często są najważniejsze. Matka wie, że serce podpowiada często najlepsze rozwiązania.
Oj mamo, ile dziecko czuje dobrego, kiedy wtula się w twoje ramiona. Jak bardzo jest wdzięczne za każdą chwilę. Za cierpliwość, za rozmowę, za wstawanie w nocy i ciepło, którego nie da nikt. Dziecko zna na pamięć zapach włosów swojej matki, zapach jej skóry, a kiedy dorośnie, wyczuje wszędzie zapach rosołu i ulubionych dań z dzieciństwa. Nasze młodsze dzieci, nawet kiedy śnią, to śni im się nasz dotyk, słodkość płynąca z naszego głosu niezależnie od tonacji. Dorosłe dzieci przypominają sobie słowa mamy w trudnych chwilach. Tęsknią za jej uśmiechem i są wdzięczni.
Mama to osoba, która wybacza. Mama to kobieta, która płacze po cichu. Mama to osoba, która pomimo słabości, chce jak najlepiej. Oj, mamo, dziękuję, że jesteś.
Kochanie, nie dziękuj. Chodź się przytulić.
