Dzieci wpadają w histerię. Z różnych przyczyn. W każdych okolicznościach. Zwykła złość spowodowana źle przekrojoną bułką potrafi przerodzić się w atak płaczu. Niechęć do sprzątania zabawek może zamienić się w istny szał. Jeśli masz wrażenie, że dziecko tylko szuka pretekstu do histerii, to musisz wiedzieć, że najprawdopodobniej jego organizm chce po prostu rozładować kumulujące się od pewnego czasu emocje.
Dlaczego dzieci wpadają w histerię?
Moja córka miała kiepski dzień w przedszkolu, o czym poinformowała od razu, kiedy ją tylko odebrałam. Mimo to chciała przywitać się z babcią, która wróciła po długiej nieobecności. Pojechałyśmy więc do niej. Kiedy już byłyśmy na miejscu, okazało się, że babcia kupiła wnuczce nowe ubrania. Przeglądając nowe ciuszki, córka zaczęła płakać. Stwierdziła, że nie chce nikogo widzieć. Zaczęła tupać nogami, szukać czegoś, co może po prostu zniszczyć. Wielu rodziców błędnie odebrałoby taką sytuację jako pogardę do prezentu, niezadowolenie z niego. Niestety, ale byłoby to błędne. Nagły atak histerii u dziecka jest najczęściej spowodowany kumulacją emocji: zarówno tych, które potocznie nazywa się złymi, jak i tych, które nazywa się dobrymi. Na reakcję mojego dziecka wpływ miał cały, intensywny, skrajny dzień.
Dlatego, zanim zaczniemy reagować na histerię u dziecka, jako dorośli musimy wiedzieć, że nie wynika ona tylko i wyłącznie z jednej, nawet absurdalnie prostej sytuacji, tylko z wielu, które się połączyły.
Dziecko nie wpada w histerię z własnego widzimisię. To często emocje biorą górę nad nim. Spójrzmy, jak zachowuje się dziecko w trakcie jej trwania: płacze, krzyczy, odsuwa od siebie bliskie osoby, samo nie wie, czego chce. To wszystko oznacza, że potrzebuje osoby, która pozwoli jej przeżyć te emocje i jednocześnie pokaże wsparcie. A po wszystkim porozmawia, po prostu.
Co robić w sytuacji, kiedy dziecko wpada w histerię?
1. Niezależnie od tego, czy atak histerii odbywa się w miejscu publicznym, czy też w domu, zawsze warto zabrać dziecko w miejsce, które chociaż trochę jest odizolowane od reszty społeczeństwa. Tutaj ważne jest również to, żeby rodzic nie zwracał uwagi na innych. Histeria dziecka jest czymś naturalnym. Nie ma tu miejsca na wstyd. Warto w tym momencie odrzucić od siebie złe myśli dotyczące pociechy.
2. Dzieci mogą chwytać przedmiotów w celu ich zniszczenia. Mogą też próbować uderzać pięściami w przedmioty. Najważniejsze jest bezpieczeństwo dziecka, więc trzeba konsekwentnie zabierać niebezpieczne rzeczy.
3. Nigdy, ale to nigdy nie należy pozwalać dziecku na samotne przeżywanie histerii, jeśli czuje się, że w napadzie złości może sobie zrobić krzywdę. Prawdą jest, że dzieci niekiedy naprawdę potrzebują pobyć same, ale wtedy należy zapewnić ich, że jesteśmy w pobliżu i że czekamy, aż będą chciały z nami porozmawiać/przytulić się. Dzieci muszą czuć, że pomimo tego, co w danym momencie robią i jak się zachowują, mogą liczyć na wsparcie bliskiej osoby.
4. Najgorsze, co rodzice mogą zrobić swojemu dziecku w tak trudnej dla niego sytuacji, to zacząć krzyczeć, upokarzać, wypominać wszelkie błędy i krytykować takie zachowanie.
5. Nawet kiedy dziecko jest na końcu histerii i jego nastrój delikatnie się polepsza, warto pamiętać, że to nie jest czas na głębsze rozmowy. Do dziecka w napadzie złości wszelkie sygnały mogą nie docierać w ogóle albo tylko pogarszać sytuację.
6. Dziecko w pewnym momencie, zazwyczaj po najgłębszej fazie histerii uspokaja się do tego stopnia, że chce się przytulić. Rodzic musi wyczuć ten moment i spełnić potrzebę bliskości, które w tym przypadku jest zapewnieniem, że kocha się je bezgranicznie.
Co robić po ataku histerii u dziecka?
Z własnego doświadczenia wiem, że nic. Histeria odbiera dziecku większość pokładów energii. Warto mieć też na uwadze, że pociecha może czuć wstyd. Po ataku histerii najlepiej jest więc wrócić do normalności, poprosić świadków, nawet drobnym gestem, aby nie komentowały zajścia. Czasami warto porozmawiać o tym zdarzeniu, a właściwie o tym, co do niego doprowadziło dopiero pod koniec dnia, albo i następnego. Dziecko będzie wtedy wypoczęte i z pewnością podzieli się swoimi odczuciami. Nigdy nie należy jednak wypominać tego zdarzenia, śmiać się z niego, albo za nie karać!
Dzieci mają prawo do ataku histerii. Nie potrafią rozładowywać emocji i radzić sobie z nimi. Potrzebują więc cierpliwych, kochających i wspierających rodziców, aby czuły się komfortowo i prawidłowo się rozwijały.
