Masz czasami wrażenie, że życie ucieka Ci przez palce? Wstajesz czasami rano i od razu zaczynasz odliczać godziny do wieczora? Przyglądasz się innym matkom i zazdrościsz im „pięknej figury”, prostych zębów i pewności siebie? Marzysz o tym, aby pójść z mężem na rolki, ale kiedy stajesz przed ich kupnem, to jednak pojawia się milion argumentów na to, aby jednak z nich zrezygnować? Za drogie. Przecież nie macie czasu. Co ludzie powiedzą? Gdzieś kiedyś przeczytałam, że niektórzy nie żyją, tylko egzystują, ponieważ skupiają się nie na tym, czego naprawdę potrzebują i o czym marzą. I chociaż to boli, to jest w tym dużo prawdy.
1. Nie spełniamy swoich potrzeb i pragnień
Macierzyństwo to jedna, wielka odpowiedzialność. Od momentu pojawienia się dzieci to one są na pierwszym miejscu. To je najpierw karmimy. To im najpierw kupujemy ubrania. To z nimi najpierw chodzimy do lekarza. To ich potrzeby spełniamy w pierwszej kolejności. A co robimy w drugiej? W drugiej idziemy spać, bo następnego dnia czekają nas kolejne opiekuńcze wyzwania. A co powinniśmy zrobić? Powinniśmy pomyśleć też o sobie. Nasze zdrowie jest równie ważne. Nasze potrzeby są równie ważne. Nasza dieta jest równie ważna. Czasami brakuje na to wszystko czasu, dlatego warto znaleźć balans i wyznaczyć sobie cel: od dzisiaj myślę też o sobie.
2. Myślimy, że jesteśmy niewystarczające
Nie jestem wystarczająco kompetentna, aby złożyć aplikację do tej pracy. Nie jestem wystarczająco dobrą matką. Nie jestem wystarczająco dobrą żoną, córką, ciotką. Wszystkie rzeczy, które nam z jakichkolwiek powodów nie wychodzą, potrafią obniżyć nasz nastrój na tyle, aby uwierzyć w to, że jesteśmy niewystarczające. Czy da się to zmienić? Czy da się to zmienić w czasach, w których jesteśmy otaczane modą na perfekcjonizm? Oczywiście, że tak. Trzeba to zmienić, aby zacząć żyć, a nie tylko egzystować.
3. Dajemy sobie wmówić, że jesteśmy „gorsze”
Wystarczy krzywe, pełne pogardy spojrzenie w naszym kierunku, aby nasza samoocena osiągnęła najniższy możliwy poziom. Wystarczy przykre, często nieprawdziwe słowo dotyczące naszej osoby, abyśmy w nie uwierzyły. To samo dotyczy się uwag, jeśli chodzi o wychowywanie dzieci. Nigdy nie powinniśmy czuć się gorsze, bo nie jesteśmy. Ludzie są różni. Wyglądają różnie. Żyją różnie. Nasza miłość do samej siebie to klucz do naszego szczęścia, naprawdę.
4. Wiecznie się wstydzimy
Żyjemy w poczuciu wstydu. Wstydzimy się wyjść w dresach, bez makijażu. Wstydzimy się wyjść w krótkiej sukience. Wstydzimy się zaśmiać szczerze i głośno. Wstydzimy się naszego smutku. Wstydzimy się wyjść pobiegać. Wstydzimy się zjechać ze zjeżdżalni z naszymi dziećmi. Ale z drugiej strony zazdrościmy wszystkim tym, którzy tak właśnie robią.
5. Oceniamy nasze życie skalą problemów, a nie skalą szczęścia i wartości
Każda z nas ma problemy. Czasami tak poważne i trudne. Często są one wynikiem niesprawiedliwości i przypadku, ale zdarza się tak, że są one spowodowane naszymi decyzjami. Niezależnie od tego, to cały czas żyjemy tylko nimi. Myślimy, że nasze życie jest smutne i złe, bo zmagamy się z tym i z tym. Nie potrafimy dostrzec jednak tego, jak wiele, mimo wszystko mamy. A mamy naprawdę mnóstwo rzeczy, dla których warto żyć i które sprawiają, że nasze życie jest piękne.
6. Uzależniamy nasze poczucie szczęścia od tego złudnego, które fundują nam mass media
„Jak kupisz to narzędzie, to będziesz lepszą kucharką”. „Jak będziesz korzystać z tych zabiegów, to poczujesz się pięknie”. „Jak będziesz wyglądać tak, to będziesz szczęśliwa”. Żyjemy w Świecie, w którym powszechna definicja szczęścia jest zastępowana definicją tworzoną na potrzeby marketingu. I my w to wierzymy. A to wszystko sprawia, że przestajemy czuć się komfortowo w naszym mieszkaniu, bo istnieje dla nas coś znacznie lepszego. To wszystko sprawia, że ciągle chcemy więcej i więcej. Dla tego „więcej” marnujemy nasze życie. Dla tego „więcej” rezygnujemy z własnego szczęścia i sprzedajemy je globalnym firmom.
